Bezdomność w Polsce większa i mniejsza

Bezdomność jest koszmarem. Jest życiem z dnia na dzień. Życie człowieka bezdomnego pozbawione jest bezpieczeństwa, jakie daje dom, który jest ostoją i osobistym miejscem na ziemi, do którego wraca się po pracy, czy po podróży. W domu jest pewny odpoczynek, spokój, posiłek. Człowiek bezdomny pozbawiony jest tych wartości, które są jednymi z najważniejszych dla człowieka.
Lecz do bezdomności wielu ludzi się także przyzwyczaja i po pewnym czasie nie dąży już do wyjścia z bezdomności i nie szuka dla siebie pomocy. A niektórzy nawet mając możliwość powrotu do normalności nie chcą wracać. Przyzwyczaili się do ciągłej zmiany miejsca pobytu, do złudnej swobody i wolności i dobrze jest im tak, jak jest. A zwłaszcza wtedy, gdy razem z bezdomnością idzie w parze uzależnienie od alkoholu lub narkotyków.

Czym jeszcze jest bezdomność?

Termin „bezdomność” ukształtował się w polskim słownictwie około 130 lat temu i wówczas kojarzony był głównie z wojnami lub powstaniami. Dziś bardzo rzadko się zdarza, aby o bezdomności decydowała jedna przyczyna. Zazwyczaj przyczyny nakładają się i jest ich więcej niż jedna. Dziś bezdomnością kieruje wiele sił sprawczych, jak bankructwo, zadłużenie, eksmisje, ubóstwo, rozwód, przemoc, patologia w rodzinie, kończący się pobyt domu dziecka, uzależnienia, choroby psychiczne, niezgoda w rodzinie, przestępstwa, itd.

Kiedy pojawia się bezdomność?

Bezdomność jest brakiem domu. Następuje wtedy, gdy człowiek traci swój dotychczasowy dom i nie potrafi zapewnić sobie miejsca, które uważałby za swoje na ziemi i które gwarantowałoby przynajmniej elementarne warunki do codziennej egzystencji i można by to miejsce uznać za dom.
Bezdomność jest zjawiskiem społecznym i wielkim problemem społecznym. Dom jest miejscem służącym do zaspakajania niezbędnych i podstawowych potrzeb człowieka. Gdy zabraknie domu osoba bezdomna nie ma stałego miejsca zamieszkania, następuje rozpad więzi rodzinnych i środowiskowych oraz społecznych.

Bezdomność w Polsce

Na podstawie przeprowadzonych badań okazuje się co jest bardzo pocieszające, że w Polsce systematycznie spada liczba ludzi bezdomnych. Ogólnie dziś w Polsce jest około 30 tysięcy ludzi nie mających swojego miejsca na ziemi, to o kilka tysięcy mniej niż pięć lat temu. Trudno jednoznacznie określić, co jest przyczyną tej pocieszającej sytuacji, czy sprawiło to działanie organizacji samorządowej, organizacji rządowej, organizacji społecznej, czy organizacji pozarządowych. A może ten dobry wynik jest działaniem wszystkich organizacji razem, lecz najważniejsze jest to, że w ostatnich kilku latach wielu osobom udało się wyjść z bezdomności. Nie bez znaczenia jest również stworzony program mający na celu aktywizację osób bezdomnych poprzez zapewnienie zatrudnienia, które pozwoli na stały dochód.
Każdego roku na pomoc osobom bezdomnym Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przeznacza duże środki finansowe. I tak na przykład w 2016 roku wydano prawie 225 milionów zł. Natomiast w 2018 roku aż 271 milionów zł. Pieniądze te zostały przeznaczone na zasiłki oraz inne świadczenia dla bezdomnych. A także na finansowanie działalności placówek świadczących pomoc osobom bezdomnym.
Poza tym w Polsce działają standardowe schroniska dla osób bezdomnych, schroniska dla bezdomnych z usługami opiekuńczymi, noclegownie i ogrzewalnie dla bezdomnych. Lecz nie ma ośrodków zapewniających bezdomnym tymczasowe schronienie we wszystkich czterech formach.
Badania liczby osób bezdomnych przeprowadzone przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wskazują, że najwięcej osób bezdomnych jest w województwie mazowieckim, śląskim i pomorskim. Z czego zdecydowana większość, bo ponad 82 % przebywała w placówkach instytucjonalnych.